Mijn eerste weekje in Dublin

Hoihooi,

Ondertussen zit het eerste weekje alweer erop en op deze manier kan iedereen eens lezen hoe het echte leven in Dublin in elkaar steekt.
Hoewel relatief goed voorbereid, ga je dan toch voor het eerst in je leven een half jaar op een eilandje vertoeven zonder dat directe vertrouwelingen in de buurt zijn. Een rare mix van het gevoel van vrijheid en toch een lichtelijke angst dat de verwachtingen die gecreëerd zijn over het studeren in het buitenland niet waar te maken zijn, treed in. Ik kwam aan en de eerste twee stereotype Ierse verwachtingen kwamen uit: het regent en iedereen is bereid je te helpen met wat je ook maar vraagt. Met een adres en de simpele hoop dat je er ooit zal komen op zak begon mijn eerste uitstapje naar het eerste beste informatiebordje dat ik kon vinden. Een ontzettend vriendelijke vrouw verwees me door naar de volgende vriendelijke vrouw die wel de juiste informatie had. Eenmaal op weg naar de bus schijnen auto's toch nog meer links van de weg te rijden dan Nederlanders dit normaal doen. Na eenmaal de weg overgestoken te hebben en de goede bus bereikt te hebben (natuurlijk geen idee hebbende waar ik moest uitstappen) ontmoette ik wederom een vriendelijke Ierse vrouw in de bus. Haar tips: vind een leuke kroeg en ontdek waar 'The Spire' is, zodat je nooit verdwaald raakt als je dronken bent. Beide kunnen van de checklist af. Enerzijds omdat The Spire een enorme nutteloze naald is die je niet kunt missen en omdat leuke kroegen makkelijker te vinden dan te ontwijken zijn, anderzijds omdat ik de eerste dag met een huisgenoot besloot door Dublin te gaan lopen, verdwaald raakte en pas vier uur en na het zien van vele delen van Dublin later, weer thuis was.
Mijn huis heb ik dus bereikt en ondertussen heb ik al mijn vijftien huisgenoten leren kennen. De een wat rustiger dan de ander, maar er is zeker een harde kern aanwezig die in is voor een pilsje doen hier en daar. De eerste twee dagen stappen, inclusief mijn drinking buddy, onstonden. De meest fantastische bar ooit leerde ik op de eerste avond kennen: The Brazen head. Een aanrader voor iedereen die ooit in Dublin komt. Een betaalbare bar met een mengelmoes van jong en oud, waar elke dag live muziek is en waar het niet meer dan normaal is dat de hele kroeg in volle borst staat mee te blèren met de muziek tezamen met het enigszins ritmisch slaan op de tafels.
De tweede dag hebben we een bezoekje aan het temple bar district gebracht (evenals de vier dagen erna) wat het meest bekende uitgaansgebied van Dublin is, waar ook in elke tent live muziek is te vinden en waar ook jong en oud even dronken door elkaar rondhuppelt.
De angst dat het misschien nog enigszins ging tegenvallen was compleet weg en op dat moment had ik alleen nog mijn huisgenoten leren kennen. De dag erna stond een meeting met vier Nederlanders uit Nijmegen op het programma ter symbolisering van het internationale karakter van Dublin. Wel hebben we ons meteen aangepast aan de cultuur en zijn we om 15:00 uur de pub ingedoken waar natuurlijk op zondagmiddag jong en oud staat te zuipen. Behalve dat de Ieren hun naam op deze manier eer aandeden, deden de Nederlanders dit natuurlijk ook door overal in de wereld aanwezig te zijn. We werden in de eerste beste kroeg direct aangesproken door twee Nederlandse studenten, natuurlijk ook ui Nijmegen, die zich toevallig ook daar, aan het verdiepen waren in de Ierse cultuur.
Dit alles nog voor de introductie begon. Deze stond gisteren, vandaag en morgen op het programma. Ontzettend veel Erasmus studenten uit de hele wereld kwamen bij elkaar voor hun studie. Wellicht. Om dit te vieren,,, ik geloof niet dat ik dit hoef te beschrijven. The Auld Dubliner is echter aan te raden zo bleek. Het was een top avond met mensen uit Noorwegen, Frankrijk, Italië, Spanje, El Salvador en Nederland.
Enigszins vermoeid en me alweer verheugend op het introductiefeest van vanavond waar ik waarschijnlijk nog veel meer mensen leer kennen, hoop ik dat jullie allen iets wijzer zijn over het leven in Dublin.

See ya!