Het is alweer een tijdje geleden, maar wellicht heb ik deze tijd nodig gehad om te ontdekken dat Dublin dan toch echt een wereldstad is. Hoewel er maar iets meer dan een half miljoen mensen wonen, gebeurt er toch genoeg. Na ontzettend veel leuke dingen meegemaakt te hebben zijn er ook wat smetjes op het blazoen. Een beats koptelefoon om drie uur 's middags van het hoofd getrokken van een huisgenoot, een vriend met een mes bedreigd en in de pub worden vertelt dat jij en je vrienden onder handen worden genomen als we de jas van deze jongeman niet teruggeven. Onnodig om te zeggen dat we deze niet hadden.
Het tweede tripje had zeker z'n meerwaarde door alle beproevingen die dit tripje onderweg met zich meebracht. Al fietsend naar de hoogste pub van Dublin: Johhnie Fox. De beproevingen op zowel fysiek en mentaal gebied ontstonden doordat Ierland net iets meer heuveltjes heeft dan een gemiddeld Nederland. Menno, chapeau!
Wat me echter het meest bij is gebleven is de trip naar Great Sugarloaf Mountain. Enerzijds omdat ik net een uur terug ben van deze enerverende berg, anderzijds vanwege de achtbaan van emoties, zoals ze dat zo mooi noemen.
Na alle gezamenlijke activiteiten de afgelopen anderhalve maand (dat ging snel) had ik de behoefte om eens alleen erop uit te trekken. Zo gezegd, zo gedaan. Om half negen ging de wekker, net iets vroeger dan gepland, omdat mijn headphones gisteren kapot gingen en ik zeker weten nieuwe moest hebben, omdat anders Google Maps mijn muziek niet kon onderbreken. De weg vinden, daar werk ik nog aan. Om 11 uur met een 2L fles water, koekjes, broodjes en het Ireland Lonely Planet boekje vertrokken op zoek naar deze berg, die zo'n 30 km van mijn huisje ligt. Het plan was zeer eenvoudig. 30 km heen, ongeveer 2,5 uur lopen naar de top en terug, 30 km terug. Hoewel je 30 km normaal in anderhalf uur zou moeten redden, maken de hiervoor beschreven heuveltjes het net iets lastiger en twee uur later was ik volgens Google Maps op de plaats van bestemming. De berg kon ik onderweg al geringe tijd zien, maar het begin van het wandelpad was toch nog niet present. Nog eventjes door fietsen dacht ik zo. Het noodlot sloeg toe. 30 km van huis af, ergens in een natuurgebied, krijg je dan een lekke achterband. Na de nodige scheldwoorden schieten er wat zinnige gedachten door m'n hoofd. Er zijn een aantal opties. De eerste was naar huis lopen. 30 km, zo'n vijf uur normaliter, met fiets schat ik zo'n zes uur. Berg op, berg af, schatting wordt aangepast naar 6,5 uur. Optie een valt af. Optie twee: ik drop m'n fiets, zoek de eerste beste bus naar Dublin en koop een nieuwe fiets. Nettokosten zullen zo'n 80-100 euro zijn schat ik. Optie twee valt af. Ach, er zal vast een treinstation in de buurt zijn en je zal vast net als in Nederland gewoon je fiets mee de trein in kunnen nemen. Het eerste gedeelte viel ietwat tegen, het tweede gedeelte was spot on. Het dichtstbijzijnde treinstation was 7 km verder. Ellende: anderhalf uur lopen en vervolgens van het treinstation in Dublin nog drie kwartier naar huis, met een kapotte fiets in je hand. Toch was dit de beste optie.
Na dit alles overwogen te hebben schoot me te binnen dat die berg er nog altijd was. Na een korte rekensom zou ik rond 17 uur bij het treinstation kunnen zijn als ik die berg even op en af zou rennen. Zo gezegd, zo gedaan. Berg op, ontzettend mooi uitzicht over de zee gehad, even lunchen, en weer terug. De terugweg werd iets lastiger gemaakt door minuscule hagelsteentjes die door keiharde wind in m'n gezicht sneden. 10 minuten later was ik er blij mee, omdat het zo'n mooie regenboog oplevert als de zon dan schijnt.
Eenmaal beneden aanbeland begon mijn tripje naar het station van Bray, waar ik de trein heb gepakt, via hier in Dublin ben beland en vervolgens thuis ben aangekomen.Enigszins trots op mijn fietstocht van 30 km en mijn wandeltocht van in totaal 20 km ben ik toch wel. Zeker, omdat het bellen van een taxi geen moment door mijn hoofd is gegaan...
Tot slot heb ik ontzettend veel zin in het weekend over twee weken, als mijn maatjes hier zullen zijn. Wellicht volgt er dan meer.
See ya!
